 Wysłany: Pią 23:47, 13 Mar 2009 Temat postu: |
|
| chciałabym, byście czytając ten wiersz nie ograniczali się do płytkiej wizji pogrzebu jaki jest w nim przedstawiony. Zastanówcie się, czym dla każdego z nas jest ten gruz, który nas przytłacza lub ten nóż którym sami się zabijamy, i w końcu komu zaśmiejemy się w twarz? Czy to będzie ktoś trzeci? A może śmiejemy się sami do siebie? Może odradzamy się w nowym wcieleniu?
Nad tym zastanówcie się sami... |
|
| Wysłany: Pią 23:33, 13 Mar 2009 Temat postu: Odrodzenie |
|
| Mój pogrzeb... będzie wesoły.
Barwne kwiaty dawnych miłości, radości i smutków Spotkają się na dużej stercie gruzu złości i zazdrości, Przygniatającej martwe bezbronne ciało. Zabiję się nożem, Wbiję w serce ostrze egoizmu, Zacisnę pięści a w nich swą samotność, Padnę na pole porośnięte nieumiejętnością przyznania się do błędu Z aroganckim spojrzeniem zmierzę swe ciało, Stanę obok ze łzami w oczach I szyderczym śmiechem wybuchnę Ci w twarz.[size=18][/size][color=darkred][/color][b][/b] |
|