 Wysłany: Pon 14:14, 14 Gru 2009 Temat postu: Re: Moje wiersze miłosne |
|
| Pokazałam te wiersze wielu ludziom sądzą że powinnam być światowej sławy pisarką.Zarażam natchnieniem i energią innych. Dziś mam w planach założyć pierwszy on-line portal zwierzeń ludzkich. Jak tylko do zrobię poinformuję Was o tym - Tak na prawdę jestem nastolatką ale inna niż wszystkie z natchnieniem twórczym...
Oto moje małe wiersze: Czas miłości Zimno serca, Ciepło łez, Poznała kogoś w kim zakochała się wnet. On żył innym życiem, już rodzinnym , Spełnionym i nie uzmysłowionym. Wiele prób, Koniec dóbr, Ogień wrzask-smutku płat. Historia nie spełnionej pierwszej miłości, Odległości i rzeki bliskich litości. Zakochany w niej nad świat, Lecz to nie ta! Kobieta czerwona jak róża, Natchniona dusza, Koło urodzajnego buku, W parku stała w końcu doczekała. Spełnienia koloru, Miłości doloru, Ku niej wiatr zawiał wzruszył i mawiał: „Człowiek wartości nie ma, odejdzie ,lecz ty innego będziesz miała”.. Ta ze smutku się zapłakała , Niechciana i porzucona, W setnie życia się uwieńczyła.. Jej pokorna historia się zakończyła, Stu lat dożyła bez miłości ale u boku kwiatów , Z zielonych bzu płatów. Z cichą nadzieją zasnęła, I już nigdy nie płakała , W szczęściu życia wiecznego została, I monotonnych wspomnień nie wspominała.. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Historia prawdziwa Wyśmiewana i oszukana, Swoją drugą połówkę znała. Wciąż tylko myślała, Czy ona i on, Stworzą miłości tom. Lecz w starej baśni, często tak bywa, że morał nie ten, a historia nie prawdziwa. O białej sukni wprawdzie marzyła, Jego duch przytuliła, Wciąż magiczne tango tańczyła. Życzenie się spełniło, A samotne życie już tylko przeszłością było. Lecz Przyszła złota nimfa, Rzuciła czar, I odeszła daleko w dal. Otruta miłość porażką była, I zupełną klęską się skończyła. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Los miłości Przyszła, Jego nie było a serce jej w smutku tkwiło. Zapamiętała, Czas w który połączył ogień smutku las. Rozżarzone miecze nienawiści wody prysły, Wiatr zatańczył, On powiedział, Że uczucia do niej nigdy nie miał. Lecz bywało też i tak że, Wspólny los połączył zauroczenia brak. Prosiła , Panie! Błagała lecz i tak jej ból nigdy nie ustanie. Nie było męża na Ziemi, I żadnych sposobów na mętność serca jesieni. Lecz pewnego razu nadzieja zgasła, I powiekami talię zgasła. Życie zakończyła, I możność swej drogi pogubiła. Historia się spaliła, A ona nikogo sobą nie obdarzyła. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Niebiosa Kiedyś była mała gościła w niej zabawa, Teraz- duża jest jak dzika róża. Trawa się kołysała Ona siedziała i pojąć świata nie umiała. Mówiła dam radę Lecz nie dała Czyżby jakieś przesłanie w tym miała? Samotnia życia w jej sercu tkwiła, Lecz dobra ręka ją ocaliła! Przyszedł on, Pocieszył i stworzyli dom. Wiele lat tak ze sobą byli, Lecz odeszli do nieba , i na zawsze się połączyli. Samotne życie brzydkie jest, Gdy masz jego liryką staje się. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Otchłań w sercu Gdy wyszłam razu pewnego na przestrzeń, otchłań goniącą Ujrzałam jego łzę w sercu płonącą. Stał nieruchomie, a nasze wargi cicho szeptały Do siebie dziwnie powiadały Ukrytą czerwień marzeń, Pod powiekami tłamsiłam lecz nic nie zyskałam a straciłam Zanim nacieszyłam wzrok, usłyszałam obcy krok, Spotkała nas tajemnicy noc Zniknął, A ja odpłynęłam drżącą mgłą. ~~~~~~~~~~~~~~ Zawadzka Magdalena~~~~~~~~~~ |
|
